A mar das illas
Imaxe: Espiral na Casa das Areas, Laxe. |
A mar das illas emerxe das entrañas.
O Google Maps non é guieiro.
Sobrepigmenta en pequenos trazos de terra firme, enchendo a Galería de imaxes.
Nunha carpeta segura.
Non compartida.
Na inmunidade perpétua non hai bandexas de lixo, nin se precisan curas.
Resistencia.
Ben sei da terra virxe que protexo e o océano infinito que a baña.
Eu son o único fenómeno que as atorde,
en desaxuste, constante...
Isobara.
Viaxo e brinco a cada punto illado.
Só eu gardo o peletre que axeita os lances.
Piso, piso, piso, miro.
Piso, piso, piso fóra!
Piso, piso, piso sinto.
Piso, piso, piso fóra!
-Cántas levas?
-O qué?
-Voltas.
-Non as hai , só idas...
Nesta mariola,
acariñan meus dedos as tatuaxes dérmicas da memoria...
Nunha espiral de vida.
Na que non hai volta.
Comentarios
Publicar un comentario