O axexo

Sempre me gustaron as portas vermellas. Desa cor intensa e potente coma se adiviñasen a forza e a enerxía do que se agocha tras delas. Ou, pola contra, da cor que espanta as debilidades e as fraquezas. Nunha dicotomía que só o que atope a chave que se amolde ao seu fecho pode intuir. Unha entrada entre a luz e a escuridade...coma a cor dun ceo ao axexo...